Creatief met Marvin!

Op Facebook organiseerde ik vorig jaar een wedstrijdje, waar de winnaar een door mij geschilderd en gesigneerd schilderijtje kon winnen:

blon001

De opdracht was simpel: doe iets creatiefs met de naam Marvin Onink en win een echte “Marvin Onink”!
Hier gaf ik een kleine uitleg bij en maakte natuurlijk steengoede grappen!

Verrassend genoeg werd er nog echt aan mee gedaan ook. Ik vond het super leuk om te zien wat er allemaal gemaakt en bedacht werd en zoals jullie misschien nog van een vorig bericht weten, word ik blij wanneer ik mijn naam hoor of voorbij zie komen.

De inzendingen:


wed010

wed011

wed004

wed007

wed002

wed009

wed006

wed008

wed001

wed003

En toen moest er gekozen worden, jongens en meisjes dat was lastig!
Maar iets waar ik erg goed in ben is twijfelen, dus mijn twijfel talent kwam daarbij goed van pas!
Na kilometers denkwerk en één slapeloze nacht, koos ik er uiteindelijk drie uit, waaronder mijn favoriet.
Het werkje van Yvonne (de sterke hand mannetjes) vond ik het leukst en knapst gemaakt en je kon er duidelijk aan zien, dat er een hoop tijd, energie en kunde in was gestoken, maar helaas waren de meningen daarover verdeeld. Ook kreeg ik het gevoel dat er gedacht werd, dat ik vrienden voortrok, wat absoluut het geval niet was, dus dook ik mijn twijfelaar weer in, om onder de dekentjes nog wat uurtjes door/verder te twijfelen.

Uiteindelijk veranderde ik van mening (door steen goede argumenten) en koos ik voor de enthousiaste Wim en zijn Marvin Onink toilet rol! Ik gunde het Wim ook echt hoor, ik vond het leuk en voelde me vereerd, om hoe graag hij het schilderijtje wilde hebben/winnen. En het idee dat hij zijn halve huis had vol gekalkt met mijn naam, deed mijn mondhoekjes krullen (had een glimlach op m’n gezicht) En tsja, een plaatje van een toilet doet me aan scheetjes denken en scheetjes laten me lachen (mits ze stinken) en dus koos ik voor Wim!

Toen ik de uitslag bekend maakte, was hij echt super dankbaar, geen idee of hij mijn meesterwerkje ooit nog thuis heeft opgehangen, maar ondanks mijn schuldgevoel (omdat mijn eerste keus eigenlijk een ander was) voelde het goed(achtig) en stond ik achter mijn beslissing! En ach, het was tenslotte maar een grapje, maar ook grapjes neem ik soms (iets te) serieus, ik stel mensen nou eenmaal niet graag teleur, had ik wat meer tijd en geld gehad, dan had ik voor alle andere deelnemers ook nog een schilderijtje gemaakt. Yvonne, die natuurlijk niet wist dat ik haar bijna had laten winnen, was gelukkig een goede verliezer en feliciteerde Wim,  de andere “losers” hebben niks meer van zich laten horen.

wd

BOKS!