Domme hobby….
Begin dit jaar deed ik een verrassende ontdekking, ik kwam er namelijk achter dat schilderen best leuk kan zijn. Eerdere ervaringen verliepen wat minder soepel, ik heb zelfs geroepen een hekel aan schilderen te hebben, man o man wat frustreerde het mij!! Geen kwast werkte mee, de verf smeerde/vloeide niet, kleuren mengde niet (alles werd bruin), hoe voller mijn doek werd, des te stommer ik mij voelde, wat een prutswerk!!!
Omdat het schilderen zo belabberd verliep, kocht ik een gigantische schildersezel, ik dacht: hoe beter de ezel, hoe beter de schilder, maar dit bleek nonsens en ik stopte ermee, ik gaf het op!! Mijn prachtige ezel heeft nog heel wat jaartjes als kapstop gediend en de enige kunstwerkjes die erop gemaakt werden, waren stofstrepen, welke ik wel aardig in de vingers bleek te hebben.
Maar soms heb je van die momenten, dat je spontaan een la leeg ruimt, of wil kleien.. Op 12-01-2012, een paar jaar na mijn vreselijke “schilder” ervaring, stond ik op, dronk mijn plastic bekertje leeg, vulde deze met verf, scheurde het silovaantje van het doek dat ik nog had staan en begon te schilderen! Geen idee wat het worden ging, maar het fijne was; dat deed er ook niet toe, ik was namelijk toch niet van plan ooit nog te gaan schilderen, ‘domme hobby’…
Op een beslagen autoraam, of op de spiegel na het douchen teken ik meestal een picasso achtig poppetje, een raket met ballen of een tiet (of 2), het werd een simpel gezichtje.
Het werd al gauw duidelijk dat het niks zou worden, dus vulde ik nog wat bekertjes met blauw, geel en wit (meer had ik niet) en smeerde er flinke klodders verf overheen (in het uiteindelijke resultaat kun je het gezichtje nog een beetje terug vinden), ik begon er zowaar lol in te krijgen, kloddertje hier, kloddertje daar, ik had de smaak te pakken!
Zonder mijn kwast ook maar één keer af te spoelen, mixte ik de kleuren op het doek en al werden het weer gezichten, dit keer in een totaal andere stijl dan ik ooit gemaakt had, het begon warempel op een “echt” schilderwerkje te gaan lijken
Tijdens dit schilderavontuur hing ik aan de telefoon met een vriendin die erg goed kan schilderen, dus toen ik vertelde dat ik klaar was en zij wilde zien wat het geworden was, geneerde ik mij een beetje, maar na veel excuses, verontschuldigingen, afkraakwerk en haar duidelijk gemaakt te hebben niet te willen horen wat zij er van vond, maakte ik een fotootje en whatsapte haar die.
Ze zei dat ik gek was, “hij is juist wel leuk, je hebt talent” zei ze, waarna ik haar vertelde, dat ze haar bakkes moest houden! Ons gesprek was sowieso wel al zo’n beetje afgelopen, dus dit deed ze. Ik wenste haar eet smakelijk (ze had hachee gemaakt) en ik heb nog even naar mijn doek zitten staren.
En toen het signeren.. Jemig, hier heb ik langer over gedaan dan het schilderwerk zelf en ben er tot op de dag van vandaag niet tevreden over!
De complimentjes die ik gekregen had, dwarrelde nog door mijn hoofd en ik dacht: ach, waarom ook niet en plakte mijn schilderij op Facebook. Ook daar werd best enthousiast gereageerd, dit kan uit beleefdheid zijn geweest, maar desalniettemin werkte dit motiverend en ben ik die zelfde week nog naar de winkel gegaan om nieuwe doeken en ander schilder materiaal te halen, ik had er zin in!!
Hij hangt nog vrolijk bij mijn ouders boven de televisie, maar mocht u interesse hebben in dit Marvin werkje, stuur een berichtje (of 2).
marvin(apenstaartje)kiekgeniek.nl
Titel: Ik heb m’n glaasje witte wijn laten valle!
Schilder: Marvin Onink
Techniek: Acrylverf
Afmetingen: 60×80
Gesigneerd: Ja
Bouwjaar: 2012
Vraagprijs: verkocht!
Over mijn andere schilderijen hebben we het de volgende keer, nu ga ik even plassen (wordt vervolgd..),
Doeg!
** 07-08-2013 VERKOCHT! **
hahaha en de koper had niet eens door dat het een vervalsing was!
Reacties